 |
| "Ο Αργύρης" Λάδι σε καμβά (50Χ60 εκ.) |
Πέμπτη 31 Ιανουαρίου 2013
Τρίτη 29 Ιανουαρίου 2013
Μια μπαλαρίνα γεννιέται
Σήμερα θα σας δείξω κάτι διαφορετικό.
Από καιρό με απασχολούσε να φτιάξω κάτι σε 3D. Έψαχνα, διάβαζα, επισκεπτόμουν blog και σελίδες, έβλεπα βιντεάκια κλπ. Ήθελα να ξεκινήσω από κάτι απλό και οικονομικό για να δω τι μπορώ να κάνω. Στο blog της Βίκυς είχα δει κατασκευές της με γυψόγαζα. Την είχα ρωτήσει και κάποια πράγματα τις μέρες που βρεθήκαμε για το bazaar για το Ίδρυμα Χατζηκώνστα και το Ζάννειο.
Ήρθε λοιπόν η ώρα που θα έκανα κάτι. Πήγα στο φαρμακείο και αγόρασα τις γυψόγαζες. Στις γυψόγαζες "φαρμακείο" είναι τα μαγαζιά με είδη χειροτεχνίας.
Επειδή δεν ήμουν σίγουρη πως θα εξελιχθεί το "έργο" δεν τράβηξα φωτογραφίες από τα πρώτα βήματα, γι' αυτό θα σας τα περιγράψω όσο πιο καλά μπορώ.
Ξεκίνησα από ένα πλαστικό μπουκάλι από γάλα. Αυτό μου έδωσε την εικόνα ενός ανθρώπινου κορμού. Έκανα κάποιες τρύπες στις δύο πλευρές και πέρασα σύρμα για να σχηματίσω κάτι σαν χέρια.
Για το κεφάλι άρχισα να πλάθω με χαρτί κουζίνας και ατλακόλ ένα μπαλάκι. Για να το ενισχύσω γύρω γύρω κόλλησα, με ατλακόλ πάλι κομματάκια από εφημερίδα μέχρι να αποκτήσει ένα αρκετά καλό μέγεθος.
Όταν το έβαλα πάνω στο μπουκάλι για να δω πως φαίνεται, διαπίστωσα ότι δεν μου άρεσε καθόλου ο λαιμός του μπουκαλιού με τις "βόλτες" που είχε, γι' αυτό τον έκοψα. Έτσι όμως το ανθρωπάκι μου έμεινε χωρίς λαιμό.
Τη λύση μου έδωσαν διάφορα ρολά που συνηθίζω να κρατάω, μήπως τα χρειαστώ, από χαρτιά κουζίνας, σακούλες σκουπιδιών κλπ. Βρήκα το κατάλληλο και το έβαλα μέσα στο μπουκάλι και το έκοψα στο ύψος που με εξυπηρετούσε.
Άρχισα μετά να "ντύνω" όλο αυτό το σύνολο με γυψόγαζες για να το δέσω και να γίνει ένα ενιαίο σύνολο.
Όταν στέγνωσε το πρώτο στρώμα της γυψόγαζας, άρχισα να σκέπτομαι τι θα μπορούσα να του προσθέσω ώστε να γίνει κάτι πιο συγκεκριμένο. Αποφάσισα λοιπόν να προσπαθήσω να βάλω μια φουστίτσα και να φτιάξω μια χορεύτρια. Έκοψα λοιπόν λωρίδες από χαρτονάκι και τις κόλλησα πάνω σε μια χαρτοταινία στο μέγεθος της μέσης της χορεύτριας μου. Την έβαλα γύρω από τη μέση τη στερέωσα και άνοιξα τις λωρίδες του χαρτιού. Όλο αυτό το "έντυσα" με 2 στρώματα γυψόγαζας, στο πάνω και το κάτω μέρος της φούστας.
Και να η πρώτη εικόνα :
Ααααα.....Ξέχασα να σας πω ότι με κομματάκια στριμμένα δημιούργησα και τα μαλλιά της.
Μετά έπρεπε να διαμορφώσω το φόρεμα και η φουστίτσα να αποκτήσει πτυχές.....
Αφού στέγνωσε το σύνολο το πέρασα όλο με ατλακόλ για να σκληρύνει.
Μετά το έβαψα όλο με άσπρο πλαστικό χρώμα.
Όταν στέγνωσε κι αυτό ήρθε η ώρα του χρώματος.
Για το τέλος πέρασα με διάφανο βερνίκι ακρυλικών και να το αποτέλεσμα :
Και... για το αστείο του πράγματος, μπορώ να σας πω ότι η χορεύτρια μου μπορεί να χρησιμοποιηθεί και για κουδουνίστρα (!!!) Ο λόγος είναι ότι επειδή ήταν πολύ ελαφριά η κατασκευή με το πλαστικό μπουκάλι, έπρεπε να βάλω κάτι μέσα που να βαραίνει, να είναι χαμηλά το κέντρο βάρους (για να θυμηθούμε και το σχολείο). Έψαχνα λοιπόν μέσα στο σπίτι για κάτι που θα έκανε γι' αυτό το σκοπό και κατέληξα στο χονδρό αλάτι.
Και μια και σας παρουσίασα το μικρό μου γλυπτό που από λευκό χρωματίστηκε, σας βάζω να δείτε, αν έχετε διάθεση, ένα εξαιρετικά ενδιαφέρον ντοκιμαντέρ για το χρώμα που είχαν τα αρχαία γλυπτά, και ευχαριστώ την καλή μου φίλη Αγάπη που μου το υπέδειξε.
Από καιρό με απασχολούσε να φτιάξω κάτι σε 3D. Έψαχνα, διάβαζα, επισκεπτόμουν blog και σελίδες, έβλεπα βιντεάκια κλπ. Ήθελα να ξεκινήσω από κάτι απλό και οικονομικό για να δω τι μπορώ να κάνω. Στο blog της Βίκυς είχα δει κατασκευές της με γυψόγαζα. Την είχα ρωτήσει και κάποια πράγματα τις μέρες που βρεθήκαμε για το bazaar για το Ίδρυμα Χατζηκώνστα και το Ζάννειο.
Ήρθε λοιπόν η ώρα που θα έκανα κάτι. Πήγα στο φαρμακείο και αγόρασα τις γυψόγαζες. Στις γυψόγαζες "φαρμακείο" είναι τα μαγαζιά με είδη χειροτεχνίας.
Επειδή δεν ήμουν σίγουρη πως θα εξελιχθεί το "έργο" δεν τράβηξα φωτογραφίες από τα πρώτα βήματα, γι' αυτό θα σας τα περιγράψω όσο πιο καλά μπορώ.
Ξεκίνησα από ένα πλαστικό μπουκάλι από γάλα. Αυτό μου έδωσε την εικόνα ενός ανθρώπινου κορμού. Έκανα κάποιες τρύπες στις δύο πλευρές και πέρασα σύρμα για να σχηματίσω κάτι σαν χέρια.
Για το κεφάλι άρχισα να πλάθω με χαρτί κουζίνας και ατλακόλ ένα μπαλάκι. Για να το ενισχύσω γύρω γύρω κόλλησα, με ατλακόλ πάλι κομματάκια από εφημερίδα μέχρι να αποκτήσει ένα αρκετά καλό μέγεθος.
Όταν το έβαλα πάνω στο μπουκάλι για να δω πως φαίνεται, διαπίστωσα ότι δεν μου άρεσε καθόλου ο λαιμός του μπουκαλιού με τις "βόλτες" που είχε, γι' αυτό τον έκοψα. Έτσι όμως το ανθρωπάκι μου έμεινε χωρίς λαιμό.
Τη λύση μου έδωσαν διάφορα ρολά που συνηθίζω να κρατάω, μήπως τα χρειαστώ, από χαρτιά κουζίνας, σακούλες σκουπιδιών κλπ. Βρήκα το κατάλληλο και το έβαλα μέσα στο μπουκάλι και το έκοψα στο ύψος που με εξυπηρετούσε.
Άρχισα μετά να "ντύνω" όλο αυτό το σύνολο με γυψόγαζες για να το δέσω και να γίνει ένα ενιαίο σύνολο.
Όταν στέγνωσε το πρώτο στρώμα της γυψόγαζας, άρχισα να σκέπτομαι τι θα μπορούσα να του προσθέσω ώστε να γίνει κάτι πιο συγκεκριμένο. Αποφάσισα λοιπόν να προσπαθήσω να βάλω μια φουστίτσα και να φτιάξω μια χορεύτρια. Έκοψα λοιπόν λωρίδες από χαρτονάκι και τις κόλλησα πάνω σε μια χαρτοταινία στο μέγεθος της μέσης της χορεύτριας μου. Την έβαλα γύρω από τη μέση τη στερέωσα και άνοιξα τις λωρίδες του χαρτιού. Όλο αυτό το "έντυσα" με 2 στρώματα γυψόγαζας, στο πάνω και το κάτω μέρος της φούστας.
Και να η πρώτη εικόνα :
Ααααα.....Ξέχασα να σας πω ότι με κομματάκια στριμμένα δημιούργησα και τα μαλλιά της.
Μετά έπρεπε να διαμορφώσω το φόρεμα και η φουστίτσα να αποκτήσει πτυχές.....
Αφού στέγνωσε το σύνολο το πέρασα όλο με ατλακόλ για να σκληρύνει.
Μετά το έβαψα όλο με άσπρο πλαστικό χρώμα.
Όταν στέγνωσε κι αυτό ήρθε η ώρα του χρώματος.
Για το τέλος πέρασα με διάφανο βερνίκι ακρυλικών και να το αποτέλεσμα :
Και... για το αστείο του πράγματος, μπορώ να σας πω ότι η χορεύτρια μου μπορεί να χρησιμοποιηθεί και για κουδουνίστρα (!!!) Ο λόγος είναι ότι επειδή ήταν πολύ ελαφριά η κατασκευή με το πλαστικό μπουκάλι, έπρεπε να βάλω κάτι μέσα που να βαραίνει, να είναι χαμηλά το κέντρο βάρους (για να θυμηθούμε και το σχολείο). Έψαχνα λοιπόν μέσα στο σπίτι για κάτι που θα έκανε γι' αυτό το σκοπό και κατέληξα στο χονδρό αλάτι.
Και μια και σας παρουσίασα το μικρό μου γλυπτό που από λευκό χρωματίστηκε, σας βάζω να δείτε, αν έχετε διάθεση, ένα εξαιρετικά ενδιαφέρον ντοκιμαντέρ για το χρώμα που είχαν τα αρχαία γλυπτά, και ευχαριστώ την καλή μου φίλη Αγάπη που μου το υπέδειξε.
Παρασκευή 11 Ιανουαρίου 2013
Raqs sharqi
Ας ξεκινήσουμε με ευχές, έστω και λίγο καθυστερημένα.
Καλή Χρονιά σε όλους ! Ζεστή Χρονιά, Χρονιά Αλλαγής προσωπικής και κοινωνικής προς το καλύτερο. Χρονιά που θα πάει λίγο στην άκρη το "εγώ" και θα μπει μπροστά το "εμείς" που το εμπεριέχει και είναι και πιο δυνατό.
Με την αλλαγή της χρονιά έπεσα με τα μούτρα στη δουλειά.Έπρεπε να έχω στο τέλος του Γενάρη έτοιμο έργο για την έκθεση που θα κάνει η ΠΕΛΤ στο Μορφωτικό Κέντρο της Αιγυπτιακής Πρεσβείας με θέμα "Αίγυπτος η χώρα του Νείλου".
Από την ημέρα που πληροφορήθηκα για την έκθεση και το θέμα της προβληματιζόμουν για το τι να ζωγραφίσω. Στην αρχή σκέφτηκα να βρω κάποιο ενδιαφέρον Αιγυπτιακό τοπίο, ίσως φελούκες στο Νείλο. Αλλά δεν με ενθουσίαζε η ιδέα.
Έψαχνα στο ίντερνετ διάφορες πληροφορίες και εικόνες μια και δεν έχω πάει ποτέ στην Αίγυπτο για να έχω μια εικόνα από τη χώρα πιο προσωπική.Τελικά κατέληξα στην ιδέα να ζωγραφίσω μια χορεύτρια του χορού της κοιλιάς.Είδα πολλές φωτογραφίες, παρακολούθησα αρκετά βίντεο με χορό της κοιλιάς και διάβασα αρκετά ώστε να μπορέσω να αποδώσω όσο καλύτερα μπορούσα το θέμα μου. Μεταξύ αυτών που έμαθα είναι και η ονομασία στα αραβικά του χορού αυτού. Είναι :Raqs sharqi δηλαδή Ανατολικός χορός. Έμαθα επίσης ότι μέχρι το 1950 ήταν απαγορευμένο στις Αιγύπτιες χορεύτριες του χορού αυτού να χορεύουν δημόσια με ακάλυπτη τη κοιλιά τους. (Φαντάζεστε χορό της κοιλιάς με την κοιλιά κρυμμένη;) Άρα ήταν ιδιωτικός χορός.Στην Αίγυπτο οι επαγγελματίες του χορού αυτού δεν φέρουν καμιά εκτίμηση. Θεωρείται πολύ κακό για μια Αιγύπτια να είναι χορεύτρια της κοιλιάς. Γι' αυτό και στα περισσότερα μέρη για τουρίστες που χορεύεται ο χορός αυτός, οι χορεύτριες κατάγονται από την Ευρώπη ή άλλα Αραβικά κράτη με κυριότερο το Λίβανο. Πολλές ομάδες έχουν κάνει προσπάθειες ώστε να αλλάξει αυτή η αντίληψη. Πάντως, αν και δεν τις εκτιμούν πολύ οι Αιγύπτιοι τις χορεύτριες της κοιλιάς, δεν παύουν να χρησιμοποιούν Αιγύπτιες χορεύτριες σε γαμήλιες και άλλες εορταστικές εκδηλώσεις τους.Εν τω μεταξύ μου είχε μπει η ιδέα να μην είναι ο καμβάς που θα ζωγραφίσω το έργο μου ο κλασσικός παραλληλόγραμμος, αλλά να έχει ακανόνιστο σχήμα. Έτσι άρχισα να κάνω κάποια προσχέδια για να βρω πως θα μπορούσε να γίνει αυτό.
Κατέληξα να κολλήσω στον κλασσικό παραλληλόγραμμο καμβά και κάποιους τρίγωνους καμβάδες που είχα αγοράσει σε ανύποπτο χρόνο και που δεν είχα χρησιμοποιήσει ως τώρα.Φυσικά για τίτλο στο έργο προτίμησα να βάλω την Αιγυπτιακή ονομασία του χορού "Raqs sharqi"Και να το αποτέλεσμα:
Καλή Χρονιά σε όλους ! Ζεστή Χρονιά, Χρονιά Αλλαγής προσωπικής και κοινωνικής προς το καλύτερο. Χρονιά που θα πάει λίγο στην άκρη το "εγώ" και θα μπει μπροστά το "εμείς" που το εμπεριέχει και είναι και πιο δυνατό.
Με την αλλαγή της χρονιά έπεσα με τα μούτρα στη δουλειά.Έπρεπε να έχω στο τέλος του Γενάρη έτοιμο έργο για την έκθεση που θα κάνει η ΠΕΛΤ στο Μορφωτικό Κέντρο της Αιγυπτιακής Πρεσβείας με θέμα "Αίγυπτος η χώρα του Νείλου".
Από την ημέρα που πληροφορήθηκα για την έκθεση και το θέμα της προβληματιζόμουν για το τι να ζωγραφίσω. Στην αρχή σκέφτηκα να βρω κάποιο ενδιαφέρον Αιγυπτιακό τοπίο, ίσως φελούκες στο Νείλο. Αλλά δεν με ενθουσίαζε η ιδέα.
Έψαχνα στο ίντερνετ διάφορες πληροφορίες και εικόνες μια και δεν έχω πάει ποτέ στην Αίγυπτο για να έχω μια εικόνα από τη χώρα πιο προσωπική.Τελικά κατέληξα στην ιδέα να ζωγραφίσω μια χορεύτρια του χορού της κοιλιάς.Είδα πολλές φωτογραφίες, παρακολούθησα αρκετά βίντεο με χορό της κοιλιάς και διάβασα αρκετά ώστε να μπορέσω να αποδώσω όσο καλύτερα μπορούσα το θέμα μου. Μεταξύ αυτών που έμαθα είναι και η ονομασία στα αραβικά του χορού αυτού. Είναι :Raqs sharqi δηλαδή Ανατολικός χορός. Έμαθα επίσης ότι μέχρι το 1950 ήταν απαγορευμένο στις Αιγύπτιες χορεύτριες του χορού αυτού να χορεύουν δημόσια με ακάλυπτη τη κοιλιά τους. (Φαντάζεστε χορό της κοιλιάς με την κοιλιά κρυμμένη;) Άρα ήταν ιδιωτικός χορός.Στην Αίγυπτο οι επαγγελματίες του χορού αυτού δεν φέρουν καμιά εκτίμηση. Θεωρείται πολύ κακό για μια Αιγύπτια να είναι χορεύτρια της κοιλιάς. Γι' αυτό και στα περισσότερα μέρη για τουρίστες που χορεύεται ο χορός αυτός, οι χορεύτριες κατάγονται από την Ευρώπη ή άλλα Αραβικά κράτη με κυριότερο το Λίβανο. Πολλές ομάδες έχουν κάνει προσπάθειες ώστε να αλλάξει αυτή η αντίληψη. Πάντως, αν και δεν τις εκτιμούν πολύ οι Αιγύπτιοι τις χορεύτριες της κοιλιάς, δεν παύουν να χρησιμοποιούν Αιγύπτιες χορεύτριες σε γαμήλιες και άλλες εορταστικές εκδηλώσεις τους.Εν τω μεταξύ μου είχε μπει η ιδέα να μην είναι ο καμβάς που θα ζωγραφίσω το έργο μου ο κλασσικός παραλληλόγραμμος, αλλά να έχει ακανόνιστο σχήμα. Έτσι άρχισα να κάνω κάποια προσχέδια για να βρω πως θα μπορούσε να γίνει αυτό.
 |
| Ένα από τα προσχέδια που στην συνέχεια άλλαξε .... |
Κατέληξα να κολλήσω στον κλασσικό παραλληλόγραμμο καμβά και κάποιους τρίγωνους καμβάδες που είχα αγοράσει σε ανύποπτο χρόνο και που δεν είχα χρησιμοποιήσει ως τώρα.Φυσικά για τίτλο στο έργο προτίμησα να βάλω την Αιγυπτιακή ονομασία του χορού "Raqs sharqi"Και να το αποτέλεσμα:
 |
| Συνολικές διαστάσεις : Ύψος 120 εκ , πλάτος 70 εκ. Λάδι σε καμβά |
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)